Tarçınlar

Orjinal Adı Cinnamomun türleri

Bilgi
Defnegiller familyasındandır. Anayurdu Güney ve
Güneydoğu Asya'dır, iklimin uygun olmayışı nedeniyle tarçın ülkemizde
yetişmez. Tropikal bölgelerin bitkisi ve birçok türü olan hoş kokulu ağaç ya da
ağaççıklardır. Bu türlerden önemli olan ikisi Seylan tarçını (C. zeylanicum) ile
Çin tarçını (C. cassia)'dır.
Seylan tarçını Sri Lanka, Hindistan ve Myanmar'da yetiştirilir. Kışın
yapraklarını dökmeyen alçak boylu ağaçtır. Bu ağacın körpe dallari kesilir.
Kabuklari soyulur, mantar tabakaları çıkarılır, tabakalar birbirinin içine
konulup sarılarak kurutulur. Daha sonra ezilip baharat olarak Seylan tarçını
adıyla satılır. Açık kahverengi ve tatlımsı tadı hoş olan bu tarçın türü
makbuldür.
Çin tarçını daha büyük bir ağaç olup 10-12 m'ye kadar boylanabilir. Kışın
yaprağını dökmeyen bu türün de gövde ve dallarının kabuğu soyularak
yukarıdaki yöntemle elde edilen tarçın, Seylan tarçınına göre daha yakıcı,
keskin ve daha az değerlidir.
Her iki tür tarçının da başlıca bileşeni, uçucu bir yağ olan sinnamik aldehit'tir.
Tarçın baharat olmasının yanı sıra çeşni ve koku vermesi için bazı yemek, tatlı
ve şaraplara katılır. Ağacın meyvesinden elde edilen tarçın esansı, parfüm
endüstrisinde kullanılır.

Tibbi Etkileri ve Kullanımı
Tarçının tıbbi etkileri ve bu etkilerden yararlanma yöntemleri şöyle
açıklanabilir:
• Mide ve bağırsak gazlarını söktürür.
• Hafif doku ve damar büzücü özelliği nedeniyle diyareyi kesici ve peklik
vericidir.
• İştah açıcıdır.
• Sindirimi kolaylaştırır.
• Mide bulantıları ve kusma refleksini bastırır.
• Kan dolaşımını geliştirip hızlandırır.
Bu etkileri sağlamak üzere tarçının toz hali yiyecek ve içeceklere katılıp
istendiği kadar alınır ya da piyasadan sağlanan tarçın esansı 2-3 damla olarak
kesme sekere damlatılıp emilir.

UYARI
• Tarçın çok fazla alınırsa aşırı pekliğe neden olabilir.