Ahmed Sarban

Anadolu’da yaşayan evliyanın büyüklerinden. Hayatı hakkındaki bilgiler oldukça karışıktır. Doğum
tarihi ve yeri belli değildir. Bayramiye tarikatinin Melamiye şubesine mensup büyük alim ve velidir.
Kanuni Sultan Süleyman’ın Irak Seferi sırasında Sarbanbaşı (devecibaşı) olarak katıldığından bu
isimle bilinir. Sefer dönüşünde Aksaraylı Pir Ali Efendiye intisab ederek halifesi oldu. Hocasının
vefatından sonra Hayrabolu’ya yerleşti ve burada talebelere ders verdi. 1545’te vefat etti ve adına
yapılan türbeye defnedildi.
Ahmed Sarban, Ahmed ve Ahmedi mahlasları ile birçok şiir söylemiştir. Bu şiirlerinin toplandığı Divan,
Üsküdar Selimağa Kütüphanesi 74 numarada kayıtlıdır. Ayrıca talebelerine yazdığı mektupları vardır.
Ahmed Sarban divan şairi olmadığı halde Divan Edebiyatı nazım şekillerinden birçok türde başarılı
örnekler vermiştir. Şiirlerinde daha çok vahdet-i vücud konusunu işler. Hece vezniyle yazdığı
ilahilerinde ise samimi bir lirizm görülür.
Şiirlerinden bir örnek:
İy talib olan aşık seyretmeğe cananı
Dikkatle temaşa kıl her gördüğün insanı
Ayine-i insani bil suret-i Rahman’dır
Bu ayineye gel bak gör anda o Sultanı
Suretde görinmez can ger dirse münafıklar
Sen cana nazar kılsın görmek dileyen anı
.......